Εκτός από τις περιπτώσεις όπου ο παιδίατρος, ο νευρολόγος, ο παιδοψυχίατρος θα συστήσει εργοθεραπεία, οι παρακάτω περιπτώσεις είναι καταστάσεις που θα πρέπει να προβληματίσουν τους γονείς ή τους δασκάλους και να ζητήσουν αξιολόγηση από έναν έμπειρο εργοθεραπευτή.

• Αποφεύγει ή δυσανασχετεί με δραστηριότητες καθημερινής ατομικής περιποίησης, όπως χτένισμα, βούρτσισμα δοντιών,κ.α.
• Είναι υπερευαίσθητο/υποευαίσθητο σε άγγιγμα, σε γεύσεις, σε θορύβους, σε συγκεκριμένα είδη υφασμάτων ή συγκεκριμένες υφές τροφίμων.
• Παρουσιάζει δυσκολίες στην ένδυσή του, να κουμπώσει ή να ξεκουμπώσει τα ρούχα του ή να δέσει τα κορδόνια του, να φάει μόνο του ή να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα, να κάνει μπάνιο μόνο του.
• Δεν δύναται να μιμηθεί τις κινήσεις κάποιου άλλου και δεν συμμετέχει σε συμβολικό – φανταστικό παιχνίδι.
• Είναι αδέξιο, σκοντάφτει σε εμπόδια, δεν έχει καλή ισορροπία και πέφτει συχνά, δυσκολεύεται να ανέβει σκαλιά, έχει φτωχή στάση σώματος.
• Δυσκολεύεται να χειριστεί μικρά αντικείμενα, να κρατήσει το μολύβι, να κόψει με ψαλίδι, να σχηματίσει γράμματα, να ζωγραφίσει σε πλαίσιο, να αντιγράψει σχήματα-γραμμές.
• Δυσκολεύεται στην κατανόηση των κανόνων ενός παιχνιδιού.
• Έχει μειωμένη συγκέντρωση και δυσκολεύεται να ακολουθήσει σύνθετες εντολές. Ή δεν συνεργάζεται μαζί μας.
• Έχει μειωμένη μνήμη (οπτική, ακουστική, λεκτική μνήμη) Δυσκολεύεται στην εκμάθηση καινούργιων δεξιοτήτων και εννοιών.
• Δυσκολεύεται να κατακτήσει ποσοτικές, χρονικές και προμαθητικές έννοιες.(λίγο-πολύ, μικρό – μεγάλο, ένα-πολλά, σήμερα- αύριο, κ.λπ.)
• Κάνει στερεότυπες ή σπαστικές- μη ελεγχόμενες κινήσεις.
• Είναι υπερκινητικό.
• Αποφεύγει τη συναναστροφή με άλλα παιδιά, προτιμά να παίζει μόνο του.